Papa en mama hebben me keurig naar Brussel gebracht. Het was nog het goede vliegveld ook! Onderweg nog een typisch stukje Belgische wegpiraterij gezien (minikettingbotsing op de linkerrijbaan, vrachtwagenchauffeur die zich onderweg afvraagt waarom eigenlijk zijn laadruim open staat). Dit went zoals gewoonlijk snel. Aangekomen op Zaventum, hebben we heerlijk genoten van de locale vliegvelddelicatessen. Kortom Starbucks koffie en een veel te vette hamburger met friet (en Belse mayo).
Nadat pa nog even gewerkt had aan zijn nicotineverslaving,
was het toch echt tijd om te beginnen aan de reis. Papa probeerde een hand te geven, maar ik besloot m te omhelzen. Mama hield het niet droog en wilde me niet meer loslaten. Ik besloot om maar snel weg te gaan om een traanwaterval en een zeer tragische situatie te voorkomen. Als iemand nu denkt dat ik het mooier maak dan het eigenlijk is, dat klopt.
