Dit keer ga ik mn weblog andersom updaten… Eerst wat foto’s uploaden en later het verhaaltje erbij typen. Morgen heb ik daar iets meer tijd voor denk ik, dus bereid je maar vast voor!
Ik zal onder het kopje links ook mijn postadres vermelden (beetje laat voor kerstkaarten, maar toch). Speciaal voor Ben K. het adres dat ik jou heb gegeven is ook goed, is het adres van het hotel waar ik meestal ben in het weekend, maar dit adres is beter.
Dit is ‘Aunty’ de “moeder” van alle kinderen in het daycare centre van Hamro Gaun. Aunty is de grote vraagbaak op HG en een soort van tolk tussen de vrijwilligers, Nepali en natuurlijk de kinderen. Ze is niet de beroerdste om voor de gek te houden en is wel een bourgondiër. Ze geeft meer dan ze neemt en is een goede kracht voor het kinderhuis.
Mijn ijzeren ros die meestal wel van A naar B wil brengen. Mocht het niet zo zijn dat het een echte zondagsrijder is en een Nepalese mentaliteit heeft. Stopt dus wanneer hij geen zin meer heeft en weigert mee te werken in de kou. Bovendien maakte de brandstoftekorten het er niet makkelijker op de laatste dagen…
Het verkeer in Nepal gaat eigenlijk tegen alle motorrijders-principes in. De enige bescherming die de mensen gebruiken hier is een helm, maximumsnelheid kennen ze niet en elke religieuze aangelegenheid wordt gebruikt om te aanbidden. In een auto, op een bus, achterop de motor, naast een koe en onder druk groeten mensen de boeddhistische of hindoeïstische godheden en tempels.
Benzine (of het welbekende ‘petrol’ of ‘fuel’) was de afgelopen dagen vanwege de vele demonstraties niet te krijgen. Op de zwarte markt was het verkrijgbaar als je aan een paar voorwaarden voldeed: je moet blank zijn (en dus geld hebben), je moet je mond houden tegen anderen en je moet de juiste connecties hebben om aan de locatie van de benzine te komen. Normaal kost het hier ongeveer 80 cent per liter en op de zwarte markt met een beetje pech 150 tot 300 cent per liter.
Sinds gisteren, dus twee dagen na de banda (demonstraties) is benzine weer te verkrijgen. Het vervelende is alleen dat heel Nepal nu benzine wil, dus soms moet je een uur met je ijzeren ros in de rij blijven staan om aan dit zwarte goud te komen. Vandaag even een vriendelijk babbeltje gemaakt met één van de wachters van de legerbasis, wat meteen zijn vruchten afwerkt. Ik zat bij de eerste tien die hun tank weer vol mochten gooien bij de privépomp van de legerbasis Kathmandu. Zo zie je maar weer; die jongens van het leger zijn nog niet eens zo slecht.
Met deze saluuthouding maak ik maar meteen een bruggetje naar mijn volgende personage.
Deze jongeman is een enorm harde werker die welgeteld drie woorden Engels kan; thank, you, Sir. Veel zinnen kun je daar niet van vormen, dus antwoord hij op alles wat ik zeg of vraag ’thank you Sir!’. Dit is natuurlijk een enorme stimulans voor mijn zelfvertrouwen, dus laat ik hem ook het liefst voor me werken. Hij staat, zoals de foto waarschijnlijk al doet vermoeden, ook altijd netjes in gareel. Kortom een Nepalese arbeider, zoals ze eigenlijk allemaal zouden moeten zijn.
De werkzaamheden op HG verlopen voorspoedig. Het oorspronkelijke ontwerp van de ‘covered walkway’ is er zeer waarschijnlijk uit bezuinigd en maakt plaats voor een ‘outdoor space’ voor de kinderen om in te spelen. De watertoren heeft op het moment de tweede laag (van de drie) bereikt, de krabvijver nadert de “opleverstatus”; veel haast zit er niet achter echter, de krabben hebben nu toch hun winterslaap. Éen van de andere vijvers was helaas verzakt door een lekkage en is dus deels opnieuw gemaakt, er is een dam in het kanaal gebouwd om de velden van de omliggende boeren ook van water te voorzien en verder is er het aan reparatiewerkzaamheden gedaan. Van deze elementen zal ik ook proberen binnenkort wat foto’s te uploaden.
Nu ga ik lekker genieten van een bananalassie (lokale specialiteit (soort van milkshake)) en me voorbereiden op de kerstavond die nu komen gaat.
Voor iedereen aan de andere kant van de wereld: MERRY KERSTFEEST!
