Dag iedereen!

Happy kerst!
Kerst vieren in Kathmandu is net zoiets als het Suikerfeest vieren in Nederland. Nederlanders weten niet hoe het Suikerfeest werkt, Nepalezen weten niet hoe kerst werkt. De restaurants waren versierd met ballonnen in alle kleuren en een willekeurige plant was omgedoopt tot kerst-“boom”. Hele zoetsappige vooral Amerikaanse kerstliederen voerden de boventoon, terwijl je natuurlijk gewoon Mariah Carey en/of WAM hoort te draaien met kerst. Dat deden ze bij de geboorte van dhr. J. Christus volgens mij al.
Eerste kerstdag hebben we met de hele groep in Kathmandu gevierd, wat natuurlijk erg gezellig was.
Tweede kerstdag zijn we met drie motoren + drie blonde chicks naar Nagarkot (Google het maar ‘s) gereden. Mijn motor rijdt namelijk alleen naar mooie bestemmingen met minimaal één blonde chick achterop.
Nagarkot is een bergplaats en beroemd om zijn prachtige uitzicht naar de Himalaya. Wij hadden natuurlijk de pech dat het ontzettend mistig was en konden met geluk de cottage naast ons zien. Al met al was het leuk om via de zogenoemde “shortcuts†er naartoe te rijden. De heenweg duurde twee-en-een-half uur, de terugweg welgeteld een half uur.

2010
Allereerst iedereen een ontzettend gelukkig Nieuwjaar! We gaan er een topjaar van maken! Ik heb het dit keer in Kathmandu gevierd, wat een hele ervaring was. De Nepalezen vinden het ook leuk om ons oudennieuw te vieren (zij hebben een andere kalender) en doen dat op heel uitbundige wijze. Zo rond half zeven ‘s-avonds zijn ze allemaal al straalbezopen en staat het verkeer in de straten van de hoofdstad helemaal vast. Blanke vrouwen zijn dan ineens geen mensen meer, maar lustobjecten en schreeuwen is ineens volkssport nummer één. Lopen door de stad was amper te doen en rijden dus al helemaal niet. De dag erop meldde de krant dat er twaalf mensen waren opgenomen in het ziekenhuis, na een verkeersongeval en allen waren ze onder invloed van alcohol.
De club waar we het hebben gevierd was ook nog een hele ervaring om binnen te komen, omdat de westerlingen een uitvoerige screening moesten doorstaan om überhaupt maar voorbij de poort te komen. Na een hoop gedoe is het ons dan toch gelukt en kon het feestje beginnen.
Nepalezen hebben normaal de neiging om dingen altijd later te doen dan gevraagd, maar voor het aftellen naar het volgende jaar maakte ze graag een uitzondering. Het aftellen begon al om 23:53, en daar deden wij dus lekker niet aan mee. We hebben er gewoon lekker ons eigen feestje van gemaakt, maar dan zeven minuten later.
Toen even later een andere vrijwilliger een foto van me wilde maken met mijn camera, trof het noodlot me. Mijn meest dierbare bezit op dit moment, glipte uit d’r hand tijdens de overdracht en viel met een doffe klap op de grond. Natuurlijk viel hij bovenop de lens en kon ik het maken van meer foto’s die avond dus wel vergeten.
De volgende dag naar een reparateur gebracht en de dag daarna was hij gelukkig weer gemaakt.

De rest van het weekend nog doorgebracht in Kathmandu en vooral leuke dingen gedaan. Zaterdag met twee motoren + twee blonde chicks naar Durbar Square in Patan (Google: Patan) gereden om daar de prachtige tempels van deze zeer oude stad te zien. Vroeger één van de machtigste koninkrijken van Nepal, nu is het zo goed als opgeslokt door Kathmandu.
De dag erop met één motor + twee blonde chicks (twee chicks? Ja twee! Één motor? Ja één!) naar een plek gereden, althans in de buurt daarvan, waar deze blonde chicks hun presentatie moesten geven (wat achteraf toch niet doorging). En later op de dag weer een andere blonde chick opgehaald om naar Durbar Square in Kathmandu en Durbar Square in Patan te rijden. De mensen bij het hotel snapte er niks meer van. Het enige wat ik deed was vrouwen ophalen op met motor en met een lege motor weer terugkeren. Ik denk dat ze dachten dat ik een handeltje was begonnen.
Mijn handeltje liep zo goed, dat ik maar meteen even een nieuw paar schoenen en een spijkerbroek heb gekocht voor 3100 Rupee (ongeveer 31 euro). Hier zijn de merken gewoon echt, maar kost het geen drol. Zelfs het repareren van mijn camera kon er nog vanaf.
Volgende keer zal ik weer wat meer foto’s uploaden, maar dat doe ik in Kathmandu. Op dit moment ben ik in Sankhu en daar schiet zoiets gewoon niet op. Tot de volgende keer!