Hallootjes!

Hier weer een update vanuit een loungecafé in Kathmandu. De afgelopen weken heb goede overleggen geweest met de architect, uitvoerders, SVN (Stichting Veldwerk Nederland), BKN (Bal Kshetra Nepal), Rachel en ik mocht ook mee doen. Zoals je ziet is de bureaucratie hier ook aardig aanwezig, dus beslissingen gaan altijd over enkele schijven. Gelukkig zijn er wel aardig wat knopen doorgehakt en zijn er dus aardig wat werkzaamheden bezig op het moment.
De constructie van de watertoren is zo goed als af, alleen het beton moet nog een paar dagen uitharden en dan kunnen de tonnen geplaatst worden. In totaal kan hier uiteindelijk 16000 liter water opgeslagen worden. Een groot deel van dit water zal vanaf een bron in de jungle komen op ongeveer vijftig meter hoogte. Deze bron ben ik vanochtend rond acht uur gaan bekijken en het was waar. Er was wel degelijk een bron; niet zo’n hele grote, maar het was er wel een. De tocht er naartoe was dwars door de jungle, wat bij mij weer de junglespirits oproept. Jammer genoeg was ik mn kapmes vergeten, maar zonder ging het ook wel. Ik probeer het verhaal een beetje aan te dikken, want ik had er eigenlijk meer van verwacht.
Om negen uur waren we weer terug van deze “onvergetelijke ervaring”, en ben ik op de motor naar Kathmandu gestapt. Hier heb ik de hele dag in dat loungecafé gezeten en aan impressietekeningen gewerkt voor de website om sponsors te vergaren.
Het meisjeshostel is op dit moment in de afbouwfase en als het goed is kunnen de meiden er al in terwijl ik er nog ben. Daar ben ik dus heel benieuwd naar. De capaciteit van Hamro Gaun wordt dan dus vergroot met ongeveer 25 plaatsen.
Bij de visvijvers was al een paar keer een lekkage opgetreden bij de outlet van de vijvers. De pijpen die voor het transport van het water zorgden, lekte rondom en functioneerden dus niet naar behoren. Om dit te voorkomen heb ik besloten om de pijpen te verwijderen en de vijvers gecontroleerd te laten lekken. Op deze manier krijg je een soort van riviertjes tussen de vijvers, wat er ook nog leuker uit ziet (al zeg ik het zelf).
Ook is er een nieuwe bewoner gekomen op het project. Boes de koe, één keer raden wie die naam verzonnen heeft. Boes is gedumpt door andere mensen in het dorp, omdat ze waarschijnlijk te oud is om melk of vlees te leveren. Hamro Gaun is in beide niet geïnteresseerd, en kan als weeshuis natuurlijk niet iemand aan zijn lot overlaten. Bovendien levert Boes aardig wat vlaaien, die weer gebruikt kunnen worden voor de biogasinstallatie. Zo is iedereen dus weer blij.

Zo rustig en saai als Sankhu kan zijn, zo druk en verrassend kan Kathmandu zijn. Zo kom je onderweg regelmatig mensen tegen die het dan nodig vinden om spullen van A naar B te verhuizen. Zo ook dus ook bankstellen en wie zegt dat je dat niet kunt dragen?
Op dit moment is het in Sankhu wel aardig druk, de Newari (een Nepalees volk met hun eigen taal, zeg maar de Friezen in Nederland) hebben op dit moment het voor hun belangrijkste festival in Sankhu. Dit festival duurt een maand en bestaat uit veel bidden, wassen en eten. Iedereen duikt met z’n allen tegelijk de ijskoude rivier in en ook het aanbidden van de oppergodin Shiva gebeurt massaal. De enige uitzondering zijn de vrouwen die ongesteld zijn. Zij zijn niet “rein” en mogen dus niet aan deze rituelen mee doen. Ze mogen pas de rituelen doen als de “schone” mensen zijn geweest. Tot die tijd zitten ze apart in een ruimte met raamopeningen en tralies ervoor. Het is nog net geen gevangenis, maar het komt wel in de buurt.
Na een aantal dagen begint de pelgrimstocht van tempel naar tempel. Het begin- en eindpunt in Sankhu en onderweg doen de pelgrims Kathmandu (Pashupatinath) en Bhaktapur aan voordat ze weer teruggaan naar Sankhu. Een rondje is ongeveer veertig kilometer. Dit doen ze een maand lang om de tempels te blijven eren. Natuurlijk hebben ze niet speciale wandelschoenen aan ofzo, nee dit doen ze gewoon op blote voeten. Sterker nog, als afsluiter van het festival, moeten alle mannen door het dorp heen rollen van de ene toegangspoort naar de andere. Nijmeegse vierdaagse, eat your heart out! Ik zal binnenkort ’s navragen wanneer dit laatste te doen is, want daar wil ik natuurlijk geen seconde van missen.
Op de foto hieronder zie je hoe druk het is met de schone mensen om hun tika te halen en de goden te eren.
De afgelopen twee weken zijn ook de nieuwe vrijwilligers aangekomen na hun introductieperiode in Pokhara en Chitwan. Met de vier heren (Martin, Bram, Fred en Luuk) en de dame (Laurien) die in Sankhu e.o. gaan verblijven hebben we al kennis gemaakt. Zij hadden geïnvesteerd in een kip, groente, worstjes en een kacheltje dat bij het marktkraampje van Hamro Gaun op het festivalterrein te koop was. Wij (de andere vrijwilligers) hadden geïnvesteerd in een paar flessen bier en een fles whisky. Dit bleek een goede combi te zijn (duhh…) en het was dus een erg gezellige avond op het dakterras. De sterren konden mooi op ons neerkijken en wij vervolgens weer op de zwerfhonden.
Bij het komen van nieuwe vrijwilligers is er natuurlijk ook altijd het afscheid nemen van de oude vrijwilligers. Al met al is er de afgelopen week dus weer genoeg gevierd, gegeten en gedronken.
Rachelle, een vrijwilligster die ook in Sankhu woonde en werkte, heeft bij haar afscheid het een-en-ander aan spullen afgegeven aan een van de twee dorpsgekken (ook wel dorpshelden genoemd). Deze twee, een man en een vrouw, hebben eigenlijk beide hun eigen territorium. De een zit altijd onder een overkapping bij het busstation en valt wel ’s vanuit het niets mensen aan. De ander loopt altijd met al haar spullen te sjouwen aan de andere kant van het dorp en valt natuurlijk ook wel ’s mensen aan. Ze kan natuurlijk niet onder doen voor haar concurrent aan de andere kant van het dorp. Bij de spullen die ze mee sjouwt, denk je aan dekens, een aardappelzak, een mandarijn die ze krijgt van mensen om haar heen en andere dingen die ze bezit. Rachelle heeft haar nu dus een fleecedeken, een slaapzak, een vest en een trolly gegeven. Zij kan nu dus helemaal de blits maken in de zwervers-scene met haar gloednieuwe Samsonite en Nomad spullen. Een ticket naar een mooi land en klaar is ze.

De afgelopen week ook nog kennis gemaakt met Remko en Thijs van ‘Ontdek en beleef de wereld’. Zij maken filmpjes voor verschillende basisscholen in Nederland om de kinderen in contact te brengen met kinderen uit India, Nepal en Cambodja. Wanneer je dit leuk vind, kijk even op hun website. Deze staat bij het kopje “Links” vermeld.

Voor de mensen die zich afvragen wanneer ik terugkom, mijn vliegtuig vliegt in principe de 11e weg vanuit Kathmandu via Mumbai naar Brussel. De 12e in de ochtend land ik als het goed is. De vrijwilligers die afgelopen week zijn vertrokken hebben al wat problemen gehad met vertragingen in Kathmandu, dus ik hoop dat mijn vliegtuig gewoon op schema gaat.
Voor het zover is, ga ik zoals het er nu uitziet nog een week naar Pokhara toe om daar even te ontspannen na m’n werkperiode. Maar daar zul je nog meer over horen.